Efendimizin (asm) neden gölgesi yoktu ve neden üzerine sinek konmazdı

Hasais dediğimiz sadece Peygamber Efendimize (asm) has özellikler vardır. Sineklerin Onu rahatsız etmemesi (Şifa, 1/67), gölgesinin yere düşmemesi de (Şifa, 1/68) ona has özelliklerden sayılmıştır.

Süleyman Çelebi Mevlid'inde "Nur ayandır, nurun olmaz gölgesi." diyerek bu konuya dikkat çekmiştir.

Peygamberimiz (asm), nur üstüne nur olduğundan dolayı, gölgesinin bazen yere düşmediği söylenebilir.

İbn Abbas'dan (ra) rivayet ediliyor: "Resûlullah’ın (asm) gölgesi yoktu. Güneşe durduğu zaman, onun aydınlığı, güneşin ışığını bastırırdı. Yanında bir kandil bulunduğu zaman, yine onun aydınlığı kandilin ışığını bastırırdı." (Ibnü'l-Cevzî)

Zekvân (ra), "Güneşte de, aylı gecede de Resûl-i Ekrem'in (asm) gölgesi görünmezdi" İfadesini aktarır. Bunu, Hakîm et-Tirmizi rivâvet edip hikmetini şöyle açıklamıştır: "Kâfir, Resûl-i Ekrem'e (asm) hakaret maksadıyla gölgesini çiğnemesin diye..."

İbn Seb' (ra) da bu görüşü kabul ederek şöyle yorumlar: Onun ayrıcalıklı yönlerinden (hasaisinden) biri de; gölgesinin yere düşmemesidir. Onun gölgesi nûr idi. Güneşte veya ay ışığında yürüdüğü zaman, gölgesi görünmezdi.

Ulemâdan bazıları, "Resûl-i Ekrem'in (asm) duasındaki “Beni nur yap!” sözünün buna şahit olduğunu söyler. (Peygamber Külliyatı)