Türklerin komşularıyla ilişkilerinde belirleyici olan temel unsur konar-göçer hayat tarzıydı. Geçimini hayvancılıkla sağlayan ve sürülerine daha verimli otlaklar bulabilmek için sürekli arayış içinde olan Türk topluluklarının temel amacı hâkimiyet sahalarını genişletmekti. Diğer yandan Türkler yerleşik hayat süren komşularının ürettikleri ürünlere ihtiyaç duyuyor, kendi ürettiklerini de onlara satıyorlardı.
Bu dönemde Türk toplulukları genellikle mal değiş tokuşu yöntemiyle ihtiyaçlarını gidermeye çalışıyorlardı. Türkler alışverişlerinde takas usulünün yanı sıra satir denilen disk şeklindeki gümüş paraları ve komşu ülkelerin paralarını da kullanıyorlardı.