19. yüzyılın ilk yarısında Osmanlı Devleti'nde yabancı bankalar ülke topraklarında faaliyet göstermeye başlamıştı. O dönemlerde ülkede henüz yerli bir banka kurulmamıştı. Bu durumdan en çok zarar görenler çiftçilerdi. Çiftçilerin zarar görmesinin en önemli sebebi yüksek faiz oranıydı. Yabancı bankalardan ya da kişilerden alınan paralar geriye yüksek faizlerle ödeniyor bu durum çiftçiyi ekonomik olarak güç duruma düşürüyordu.
Bu dönemde Balkan Yarımadası'nda Niş kenti valisi olan Mithat Paşa, çiftçilerin devlet yardımına ihtiyacı olduğunu düşünüyordu. Bu düşünceyle oluşturulan ve adına "memleket sandıkları" denilen organizasyon, millî bankacılığın ilk örneği olarak tarihe geçti. Memleket sandığı, bir nevi kooperatif gibi çalışıyordu. Bu sandıklar ülkenin her yanına yayıldı. Büyük ilgi gördü. Toplanan paralar sandıkta biriktiriliyor çiftçiye hasat zamanı geri vermek şartıyla veriliyordu. Bir nevi çiftçi dayanışması bu sandıklar sayesinde kurulmuştu.
Memleket sandıklarının öncülük ettiği Türk Bankası kurma çalışmaları giderek hız kazanmış, bankacılık alanında daha ciddi adımlar atılarak Ziraat Bankası kurulmuştur.