İskan, kavram olarak beşeri yerleşme anlamına gelmektedir. Osmanlı döneminde uygulanmaya konulmuş bir politikadır. Osmanlı’nın topraklarının genişlemesiyle kazandıkları toprakların kalıcılığını sağlamak için böyle bir politikaya başvurmuştur.
İskan politikası kapsamında şunlar yapılmıştır;
- Göçmenler, iskân yerlerine yakın bölgelerden seçilirdi.
- Göçmen aileler seçilirken özellikle anlaşmazlık içinde olan ailelerden birisi seçilirdi. Bundaki amaç kan davalarını engellemekti.
- Göç eden ailelere toprak verilir ve bir süre vergi alınmazdı.
- Fethedilen yerlerdeki yerli halktan ayaklanma çıkarma ihtimali olanlar başka yerlere göç ettirilirdi.
- Bir yerden göçmen alınırken o yerin üretim ve düzeninin bozulmamasına dikkat edilirdi.
- İskâna tabi tutulan halktan vergi almaz, halkın birçok ihtiyacını karşılardı.
- Aralarında sorun olan ya da güvenliği tehdit edebileceği düşünülen aileleri farklı yerlere iskân ederdi.
- İskâna tabi tutulanlara toprak vererek boş arazilerin üretime katılmasını sağlardı.
- İskâna tabi tutulanları genellikle yakın yerlerden getirirdi.
- İskâna tabi tutulan halkın, belirli bir sebep olmaksızın en az beş yıl başka yere gitmesine izin vermezdi.