Peygamberimiz Efendimiz (s.a.v.) Allah’ı (c.c.) çok severdi. Yaptığı her işinde O’nun rızasını gözetir, her zaman O’na güvenirdi. O’nu çokça anar ve O’nun yolunda her daim mücadele ederdi.
Geceleri kalkıp ayakları şişinceye kadar namaz kıldığını gören Hz. Aişe “Yâ Resûlallah! Senin geçmiş ve gelecek bütün hataların bağışlandığı halde niye böyle kendini yoruyorsun?” diye sorunca, Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Yâ Âişe! Allah’a şükreden bir kul olmayayım mı?” diyerek cevap vermiş ve Allah-u Teala’ya olan sevgisini göstermiştir.