Modern tiyatronun Türkiye’ye gelmesi ise Tanzimat döneminde olmuştur. Batılılaşma çabalarının etkisinin görüldüğü bu yıllarda, Güllü Agop tarafından Osmanlı Tiyatrosu isminde bir topluluk kurulmuştur. Dönemin ünlü edebiyatçılarının yazdığı oyunlar ve yabancı dillerden Türkçe’ye kazandırılmış çeviriler bu topluluk tarafından Gedikpaşa Tiyatrosu’nda sahnelenmiştir.
İlk sahnelenen oyun Namık Kemal’in Vatan Yahut Silistre isimli oyunu olmuştur. Türk ve Müslüman oyuncular bu dönemde ilk defa sahneye çıkmaya başlamışlardır. Sultan Abdülmecid de tiyatroya büyük ilgi göstermiş, saraya bir tiyatro yaptırmıştır. Osmanlı’nın son dönemlerinde güzel şeyler anlamına gelen Dârülbedâyi isminde bir konservatuvar kurulmuştur. Burada hem oyuncu yetiştirilmiş hem de yeni eserler sahneye konmuştur. Günümüzde bu kurum Şehir Tiyatroları olarak varlığını sürdürmektedir.
Tiyatro tarihimizin önemli isimlerinden Muhsin Ertuğrul ise Dârülbedâyi’de yapmış olduğu çalışmalarıyla Çağdaş Türk Tiyatrosu’nun temellerini atmıştır. Çok sayıda oyunu dilimize kazandırmış, yazarları tiyatro eseri yazma konusunda teşvik etmiş ve sahneleme konusundaki yaratıcılığıyla tiyatromuzun en büyük sanatçılarından olmuştur. 1949 yılında Devlet Tiyatroları’nın da kurulmasıyla Türkiye’de tiyatro yaygınlaştırılmaya başlanmıştır.
Bu haberi İbret gazetesinin yazması üzerine o sırada İstanbul’a dönmüş olan Namık Kemal birçok arkadaşıyla birlikte tutuklandı. Bu kez kalebentlikle Magosa’ya sürgüne gönderildi. 1876’da І. Meşrutiyet’in ilanından sonra İstanbul’a döndü. Şura-yı Devlet (Danıştay) üyesi oldu. Kanun-î Esasi’yi (Anayasa) hazırlayan kurulda görev aldı. 1877 Osmanlı-Rus Savaşı çıkınca ІІ. Abdülhamid’in Meclis-i Mebusan’ı kapatması üzerine tutuklandı. Beş ay kadar tutuklu kaldıktan sonra Midilli Adası’na sürüldü. 1879’da Midilli mutasarrıfı oldu. Aynı görevle 1884’te Rodos, 1887’de Sakız Adası’na gönderildi. Ertesi yıl burada öldü ve Gelibolu’da Bolayır’da gömüldü.