Deprem ile ilgili kısa şiirler
Deprem
Mehmet Taş Köylü Memed
Deprem
17 Ağustos Depremi
Verin Zavallılara (deprem)
Şu yanda bir çatının
Of artık istemem görmek!
Tevfik FİKRET
Hilmi Yavuz da Deprem adlı şiirinde okuruna şöyle seslenir:
Sen benim kalbimin bakıcısısın
Güldeki karanlık yazıdan bir mesel
Sussam razı değil dile
Konuşsam derin ve geleneksel
Bir hüzündür
Dolaşır dilden dile
Ah bedenin, zakkum bedenin
Bir dağyolu tadında
Ve ben o yolu kalbiyle bilen
Yüzün gizemdir senin, yokluk
Acı sessizce yedi dildedir
Sevdalar kimdedir, kandedir
Ve depremler senin neren?
Depremler olmasaydı, bu şiirler yazılmasaydı keşke. Ama oldu, yazıldı ve ne yazık ki yazılacak. Cemal Süreya, depremle ilgili olarak Afyon Garındaki şiirini yazar:
Afyon garındaki küçük kızı anımsa, hani,
Trene binerken pabuçlarını çıkarmıştı;
Varto depremini düşün, yardım olarak Batı’dan
Gönderilmiş bir kutu süttozunu ve sütyeni.
Adam süttozuyla evinin duvarlarını badana etmişti,
Karısıysa saklamıştı ne olduğunu bilmediği sütyeni,
Kulaklık olarak kullanmayı düşünüyordu onu kışın;
Tanrım gerçekten çocukluk günlerinizde mi?..
Eşiklere oturmuş bir dolu insan
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Rıfat Ilgaz’ın Tosya Zelzelesi şiirine göre deprem, ölmeden mezara girmek ve o mezarda son nefesini verinceye kadar günlerce beklemektir. Bu, yerin altına girenlerin felâketi… Ya üstünde kalanlar?
Bu akşam başı dumanlı Ilgaz’ın
Devrek’in üstünde bulutlar,
Havada yağmur ağırlığı…
Kepenkler erken çekildi,
Hanönü’nden dağıldı memurlar
Kısa kesti paydos düdüğünü
Çeltik fabrikası…
Sustu dokuma tezgâhları
Durdu ikibin mekik
İkibin dokumacı vardı, uykuya
Saat 1’i 35 geçiyor…
Köpekler silkindi uykudan…
Değişti bir anda manzara,
Canlı, cansız devrildi ne varsa ayakta,
Yok oldu insan emeği…
Döküldü sokaklara insanlar
Ölüler kaldı yerinde
Çocuğunu emziren kadını,
Soğudu memesinde sütü…
Bozuldu, tezgâhlar, düzenler,
Mekik tutan eller kırıldı;
Yarın Çeltik fabrikası işbaşı çalamaz
Artık uyandıramaz çalsa da,
Yedi yüz Tosya’lıyı uykudan!