Doğadaki güzellik, insandan bağımsız olarak var olan, insandan her bakımdan önce gelen bir güzelliktir. Buna karşın, sanattaki güzellik insanın yaratıcılığının bir sonucu olarak, sonradan ortaya çıkan bir güzelliktir. Sanat ile ilgili felsefedeki temel sorun güzellik algısıdır. Güzel ne diye sorulduğunda verilecek cevaplar üzerine bütün sanatçılar ve filozoflar düşünmüştür. Güzellik sorunu doğa ve sanat alanlarında iç içe girmiştir.
Peki bunlar arasındaki fark nedir? Güzellik kavramı sanat ortaya çıkmadan önce de mevcuttu ancak gerçek şu ki sanatta var olan güzelliği fark eden insan doğanın güzelliklerine de başka bir gözle bakmaya başlar. Çünkü sanatçı insan bunun bilincindedir. Bu bilince ulaşmadan bir çok çirkin nesne görüp hepsine bir anlam biçmiştir. Nesnelerin görünümü onları seyreden ve yorumlayan kişiye göre değişip yeni manalara bürünür. Gerçeklik algısı sanatçının eserinde başka bir yüzüyle karşımıza çıkar.
Oscar Wilde bir sözünde doğa sanatı taklit ediyor demiştir.
Ressam Delacroix ise biz romantik olduktan sonra dağlar güzelleşti sözü ile duruma başka bir açıdan değerlendirme getirmiştir.
Platon ise güzele değer verirdi ve değişmez kabul ederdi. Doğada var olan güzel kavramlar ona göre güzellik idesinin bir yansımasıdır.
Tüm bu açıklamalar sanat ile doğa güzelliğinin farklı kavramlar olduğunu ve onların aynı sayılamayacağını ancak birbirlerini tamamladıklarını gösterir.