Hadis, sünnet, üsve-i hasene, hatemü’n-nebiyyîn, Kütüb-i sitte, Kütüb-i tis’a kavramlarının anlamları

Hadis: İslam’da Muhammed’in ravi zincirleri aracılığıyla aktarılan söz, eylem veya bir eylem karşısında sessiz kalarak onaylaması hakkında nakledilen rivayet veya haberlerdir

Sünnet: İslam dininde peygamber Muhammed’in farz olarak tanımlanan Kur’an emirleri dışındaki davranışları ve herhangi bir konuda söylemiş olduğuna inanılan söz (kavli sünnet, hadis), fiil (eylem) ve takrirlerine (susarak onaylama) verilen addır.

Üsve-i hasene: Muhammed için kullanılan bir sıfattır. Güzel ahlakı tamamlamak için gönderilen peygamber efendimiz, hem sözleri (hadis) hem de davranışlarıyla (sünnet) tüm Müslüman alemine örnek olmuştur. Üsve-i Hasene kelimesi de en güzel örnek ve doğru yolu gösteren manasına gelir.

Hatemü’n-nebüyün: Hz. Muhammed peygamberlerin sonuncusu demektir

Kütüb-i sitte, denilince akla gelen eserler; Sahih-i Buhâri, Sahih-i Müslim, Sünen-i Ebi Davud, Sünen-i Tirmizi, Sünen-i Neseî ve Sünen-i İbn Mace’dir. Ancak bazı hadis Âlimleri altıncı kitap olarak Sünen-i İbn Mace yerine Sünen-i Darimî’yi bazıları da İmam-ı Malik in Muvatta’sını kabul ediyorlar.

Kütüb-i tis’a: Kütüb-i sitte’ye üç eser in ilave edilmesiyle anılan meşhur dokuz hadis mecmuasından biri. ilave edilen eserler; dârimî (ö. 255/868)’nin es-sünen’i, imam mâlik (ö. 179/795)’in muvatta’ı, ahmed ibn hanbel (ö. 241/855)’in el-müsnedi’dir.