İç Anadolu bölgesinin coğrafi ekonomik ve sosyal özellikleri

Türkiye topraklarının % 21’ini kaplayan İç Anadolu Bölgesi’nde karasal iklim görülmektedir. Kışları don olayları görülen bölgede daha çok tahıl üretimi yapılmaktadır. En önemli özelliği tahıl ambarı olmasıdır ve bölge ekonomisi tarıma bağlıdır.

Düzlükler geniş yer kapladığından makineli tarıma uygun bir bölgedir. İlkbahar yağışları yetersiz olduğundan tahıl üretiminde dalgalanmalar görülür ve nadasa ihtiyaç duyulur. En fazla yetiştirilen ürünler buğday, arpa, çavdar, şekerpancarı, patates, yeşil mercimek, nohut, ve elmadır.

Bölgenin genel yapısı İç Anadolu’da küçük baş hayvancılığa uygundur. Burada gür otlaklar bulunmadığından en uygun olan hayvancılık türü küçükbaş hayvancılıktır. Bölgede kıl keçisi ve tiftik(Ankara) keçisi en yaygın olan hayvanlardır. Turizm açısından oldukça gelişmiş olan bölge, sanayi alanında da Marmara ve Ege’den sonra üçüncü sıradadır.

İç Anadolu bölgesinin genel özellikleri

• En fazla nadasa bırakılan bölgedir.
• En büyük kapalı havzamız buradadır (Tuz Gölü)
• En tuzlu gölümüz Tuz Gölüdür.
• Lületaşının tek çıkarıldığı yer Eskişehir'dir.
• Karstik şekillere en çok rastlanan 2.bölgemizdir. (Sivas, Çankırı)
• İklimden dolayı kerpiç en çok kullanılan yapı malzemesidir.
• Ulaşımı yeryüzü şekilleri sayesinde çok uygundur.
• En az yağış alan bölgemizdir.
• Ortalama yükseltisi 1000 metredir. En yüksek yeri Erciyes Dağıdır.
• Küçükbaş hayvan sayısı en fazla olan bölgedir.
• Nüfus bakımından 2. olmasına rağmen alanı büyük olduğu için yoğunluk azdır.
• Tek uçak fabrikamız Eskişehir'dedir.
• Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır.
• İklimi sert ve karasaldır.
• Kentleşme oranı düşük, kırsal yerleşme topludur.
• Yaz kuraklığının erken başlaması sebze üretimini olumsuz yönde etkiler.
• Bölgede endüstri bitkilerinden şekerpancarı, tahıllardan buğday çok yetiştirilir.
• En uzun akarsuyumuz Kızılırmak nehrinin büyük kısmı bölgededir.