İtalya’nın iklim ve bitki örtüsü ne gibi özelliklere sahiptir

Kuzey İtalya ile Güney İtalya arasındaki geleneksel ikilik, iklim ve bitki örtüsü söz konusu olduğunda olanca açıklığıyla ortaya çıkar: Çoğunlukla sisli bir havanın egemen oldu­ğu Lombardia, çayırlarıyla, gökyüzü­nün açık olduğu Campania ise porta­kal bahçeleriyle dikkati çeker.

Kuzey İtalya’da kara iklimi ve hatta bir dağ iklimi görülür, kış ile yaz arasında sı­caklık farkları çok fazladır, atmosfer­de nem oranı yüksektir, yazın bile bol yağış düşer: Milano’da sıcaklık orta­laması ocak ayında 3°C, temmuzda 23,8°C’tır, yıllık yağış miktarıysa 750 mm’yi bulur. Po ovasında çayır­lar, yaprağını döken ağaçlardan olu­şan ormanlar uzanır; başta gelen ürünler, mısır ve pirinçtir. Buna kar­şılık, yarımada kesiminde iklim Akde­niz tipidir. Kışlar çoğunlukla soğuk ve yağışlıdır, ama yaz her zaman sıcak ve kurak geçer: Roma’da sıcaklık ortalaması ocakta 9,8°C, temmuzda 24,8°C’tır, yıllık yağış miktarı 480 mm’yi bulur.

Yazın kavrulan, sonba­harın ve kışın sel gibi yağmurlarıyla aşman toprakta Akdeniz bölgelerinin doğal bitki örtüsü ve ürünleri görülür: Makiler, yeşil meşeler, zeytinlikler, bağlar, buğday tarlaları göze çarpar. İtalya’nın bir tek büyük akarsuyu var­dır: Po ırmağı (652 km). Bu ırmağın de­bisi (1.500 m3/sn) yıl boyunca hemen hemen değişmez, ilkbaharda Alpler’in karları ve buzullarıyla, yazın, sonba­harda ve kışın yağışlar ve kaynaklar­la beslenir. Yarımada kesimindeki bütün ırmaklar Akdeniz tipidir (Arno, Tiber, Volturno, Metauro); yazın genel­likle kururlar, her sonbahar şiddetle kabarır, kimi zaman su baskınlarına yol açarlar.