Peygamberimizin (s.a.v.) sünnetinden nezaketle ilgili örnek davranışları

Hasta ziyaretlerinde dua ederek hastaya moral verilmesinin, aile ferdi bile olsa ev ziyaretlerinde izin isteyerek eve girilmesinin, yaptıkları iyilikler için insanlara teşekkür edilmesinin, karşılaşılan kişiye selam verilmesinin gerekliliği gibi konularda Müslümanları eğitmiş, adabın ve nezaketin topluma yerleşmesini sağlamıştır.

Enes b. Mâlik (r.a.), “Hz. Peygamber bir kimseyle karşılaşınca onunla musafaha eder, karşısındaki kimse elini bırakmadan elini onun elinden çekmezdi. Karşısındaki kimse yüzünü çevirmeden o da yüzünü muhatabının yüzünden (başka tarafa) çevirmezdi. Peygamber Efendimizin beraber oturduğu bir kimsenin önüne doğru bacaklarını uzatarak oturduğu görülmemiştir.” diyerek Hz. Peygamberin davranışlarındaki inceliği bildirmiştir.

Abdullah b. Abbâs (r.a.), Hind b. Ebî Hâle’ye, “Resûlullah’ı bize tasvir et, zira muhtemelen aramızda onu en iyi bilen sensin.” deyince Hind, Hz. Peygamberin nezaketli davranışlarını şöyle anlatmıştır: “Resûlullah, genelde sessizdi; daima düşünceli ve hüzünlüydü. Az ve öz konuşurdu.

Sözü uzatmazdı, kısa da kesmezdi. Gerektiğinde konuştuklarını tekrarlardı. Öğüt verdiğinde ciddi dururdu, kederlenirdi. Kendisine karşı çıkıldığında yüz çevirir giderdi, ashâbıyla konuşarak rahatlardı. Nimet az bile olsa ona saygı gösterirdi.

Hz. Ali (r.a.) şöyle anlatıyordu:

“Allah Rasûlü, kendisinden bir şey istendiğinde, o şeyi yapmak isterse ‘tamam’ derdi. Yapmak istemediği bir şey karşısında ise susar, cevap vermezdi. Onun kendisinden istenen bir şey için ‘hayır’ dediği olmamıştır.”

Medineli bir çocuk gelir, Allah Rasûlü’nün elinden tutar, O’nu istediği yere götürürdü. Rasûlullah çocuğa “gitmem” demezdi.