Tenvin, sözlükte “nunlamak” anlamına gelir. Kelimelerin sonuna gelen ve cezimli nun sesi veren iki üstün ( ً ), iki esre ( ٍ ) ve iki ötreye ( ٌ ) tenvin denir.

Tenvindeki cezimli nun sadece okuyuşta vardır, yazıda görülmez. Ayrıca bu nun vasıl (geçiş) hâlinde ortaya çıkar, vakıf (durma) hâlide kaybolur, okunmaz.

Örnek: اَحَدًا اَحَدَا - اَحَدٌ اَحَدْ - اَحَدٍ اَحَدْ
Kelimenin ortasında veya sonunda bulunan cezimli nuna da sakin (harekesi olmayan) nun denir.

Örnek: اَنْعَمْتَ - مَنْ

Bir kelimede tenvin veya sakin nun varsa mutlaka orada dört tecvid kuralından biri bulunur.
Bunlar; ihfa, izhar, iklab ve idgamdır.