Yeryüzü şekillerinin haritalara aktarılması

Haritalar hazırlanırken yeryüzü şekilleri ve bilgilerin aktarılmasında farklı yöntem ve teknikler uygulanır ancak çizilen yerin özelliğine göre bu yöntemler değişir.

Kabartma Yöntemi
Bu yöntemde yüzey şekilleri belirli bir ölçek dâhilinde kabartılarak çizilen alanın küçük bir maketi şeklinde hazırlanır. Şekiller gerçeğe en yakın biçimde küçültüldüğü için anlaşılması en kolay yöntemdir ancak hazırlanması ve taşınmasındaki zorluklardan dolayı fazla tercih edilmemekte masa ve duvar haritası olarak kullanılmaktadır.

Renklendirme Yöntemi
Genellikle eş yükselti eğrileriyle birlikte kullanılan bu yöntemde yeryüzü şekilleri, yükselti ve derinlik basamakları farklı renklerle gösterilir. Fiziki haritalarda yükseltiler genellikle yeşil, sarı ve kahverenginin çeşitli tonları ile gösterilir. Denizlerdeki derinlik ise mavi ve tonları ile gösterilir. Yükselti ve derinlik arttıkça renklerin tonlarında koyulaşma görülür. Renklendirme yöntemiyle çizilen Türkiye fiziki haritasında 0-200 m arası yeşil renkle (Marmara bölgesi), 500-1000 m arasında sarı renkle (Güneydoğu Anadolu bölgesi),1000-1500 m arasında turuncu renkle (İç Anadolu bölgesi) ve 2000 m üzerinde kahverengi renkle Doğu Anadolu bölgesi gösterilir.

İzohips Yöntemi
Deniz seviyesine göre aynı yükseltiye sahip olan noktaların birleştirilmesi ile elde edilen kapalı eğrilere izohips denir. Denizlerde aynı derinlik noktalarını birleştiren eğrilere ise eş derinlik veya izobat eğrileri denir. En sık kullanılan yöntemdir. Eğrilerin sık ya da seyrek olması yüzey şekilleri hakkında bilgi verir. İzohips yöntemiyle çizilen haritalara topografya haritaları da denir. Renklendirme yöntemiyle beraber kullanılmaktadır