Bir denizaltı istediği zaman suya batarken istediği an su üzerine çıkabiliyor

Denizaltıyı, bir bakıma iç içe konmuş iki mektup zarfına da benzetebiliriz. Bu iki zarf arasında bir boşluk kalır. İşte, bu boşluk, denizaltının suya dalmasını sağlar. Denizaltı dalmak isteyince, herkes içeriye girer; kapaklar kapatılır. İç tekneyle dış tekne arasında kalan hava nasıl teknenin su yüzünde yüzmesine yarıyorsa, gene aynı boşluk suyla dolunca da, teknenin su altına dalmasını sağlar. Suyun dolması için de, dış teknenin üzerindeki kapaklar açılır. İçerideki hava da, boşluğun üst yanındaki deliklerden dışarı çıkar. suyun dolmasıyla ağırlaşan denizaltı, yavaş yavaş sulara gömülür. Denizaltıyı su altında istenilen derinlikte tutabilmek için, makinesini çalıştırmak gerekir. Ayrıca, iki yanda bulunan yatay dümenler de, teknenin sağa, sola yatmasını önler. bu dümenlerin ikisi başta, ikisi kıçtadır. Bunlardan başka, bir de her gemide olduğu gibi, kıçta yön tayin eden dikey bir dümen bulunur.

Denizaltı dalınca, çok su basıncıyla karşılaştığı için, hızı da azalır. 1902 yılından sonra, denizaltılara «periskop» konulmuştur. Bu alet sayesinde, denizaltının içindekiler, suyun yüzünü görebilir. Ancak, on, onbeş metreden daha derine inilince, periskop da suyun altında kalır. Dolayısıyla, denizaltının dışarıyla hiç bağlantısı da kalmaz. Böyle durumlarda, denizaltı komutanı teknesini pusula ile ve «jiroskop» adı verilen bir aletle yönetir.