İnsanlar dine neden ihtiyaç duyar

Din duygusu insanda doğuştan vardır. Din, cihanşümül bir vâkıâdır. Tarihin bütün devirlerinde, bütün toplumlarda doğru veya yanlış bir din inancına rastlanmıştır. Allah Teâlâ, Rûm Sûresi’nde şöyle buyurur:

“(Resûlüm!) Sen yüzünü hanîf olarak dine yani, Allah insanları hangi fıtrat üzere yaratmış ise o fıtrata çevir! Allah’ın yaratışında değişme yoktur. İşte dosdoğru din budur. Fakat insanların çoğu bilmezler.” (Rûm, 30/30)

Din, fert ve toplum açısından zorunlu bir ihtiyaçtır. Din duygusu doğuştan olduğuna göre insan ruhunun huzura kavuşması için bu duygunun tatmin edilmesi gerekir. Din ve inançtan başka hiç bir şey insanın gönlündeki mânevî boşluğu dolduramaz. İnsan beden ve ruhtan meydana geldiği için insanın nasıl bedensel ihtiyaçları varsa, ruhsal ihtiyaçları da vardır. Ruhun en mühim ihtiyacı ve gıdası ise dindir, inançtır, ibâdettir.

İnsan içinde bulunduğu evreni, yaşadığı hayatı, olayları ve hepsinden önemlisi bizzat kendisini anlamlandırmak ister. Bu anlamlandırma çabasında her insan zihinsel kapasitesi ölçüsünde kendisine ve kâinata dair sorular sorar. ”Ben kimim, nereden geldim ve nereye gidiyorum, hayatın anlamı ve amacı nedir?” gibi asli sorular daima insan zihnini meşgul etmiştir.

Bu sorulara dinin öğreti ve açıklamalarına başvurmadan doyurucu cevaplar vermek mümkün değildir. İç dünyamızda tartışmasız yer alan sonsuzluk ve mükemmellik isteği de bu anlam arayışına eklendiğinde kendi sınırlı varlığımız ve aklımız bu çabada yetersiz kalır. İşte din, hayatımızın bütün istikametini belirleyen bu anlam arayışında en etkili faktör olarak bize yön verir. Çünkü insanoğlunun kendi zihinsel kapasitesiyle ürettiği bilim, varlık âlemini açıklarken “nasıl” sorusunun cevabını bulmayı hedefler. Din ise “niçin” sorusunun cevabını verir.