Sait Faik Abasıyanık Edebi Hayatı

Sait Faik, edebi hayatına şiir yazarak başlamıştır. Sonrasında ise hikaye yazmaya karar vermiştir ve böylece Türk hikayeciliğimizin önemli yapı taşı haline gelmiştir. Ayrıca Roman ve röportaj türlerinde eserler kaleme almıştır.
Çehov tarzı öykü anlayışını benimsemiştir. Kaleme aldığı öyküler ile kişilere dayalı olan klasik Türk öykü anlayışını sarsmıştır.
Hikayelerinde gerçek hayatından izler yansıtmıştır ve Sait Faik Abasıyanık; öfkelerini, sevinçlerini, yaşadığı hayatını eserleri vasıtasıyla okuyucularına aktarmaya çalışmıştır ve nitekim de bunu başarmıştır.
Hikayelerinde İstanbul’un her yerinde görülebilecek alt tabaka insanlar, yoksullar, toplumdna dışlanan insanlar görülmektedir. Yazar, bu kişileri eserlerinde “Birtakım insanlar” olarak adlandırmıştır.
Yazar, eserlerinde Bursa, İstanbul gibi şehirleri ele alırken özellikle İstanbul’un bilinmedik özelliklerine değinmiştir bu özelliği ile de “İstanbul öykücüsü” unvanını almıştır.
Kendisine özgü bir anlatım benimsemiştir; sade ve anlaşılır bir dil kullanarak okuyucuyla konuşuyormuş gibi sıcak, içten, yer yer argolu bir dil kullanmıştır.
Yazar hayatı boyunca zalim insanlardan, açgözlü insanlardan ve ikiyüzlülerden nefret etmiştir ve hikaye yazarken güzel ve temiz bir dünya hayal etmiştir bu nedenle de her şeye sıcak bir sevgi duygusuyla yaklaşmıştır ve bu özelliği ile diğer yazarları da etkilemiştir.