Zeynep öğretmene her yer Türkiye

Zeynep Özgür Mutlu, Bingöl’ün Solhan ilçesinin Murat köyünde, derme çatma bir lojmanda kalıyor. İnce bir duvarla iki bölüme ayrılan bu metruk yapı, daha önce yolu buraya uğramış nice genç öğretmen gibi ona da yuva olmuş.  Mesleğine ilk adımını bu ücra köyde atan Zeynep öğretmen, memleketi İzmir’den çok uzakta olsa da, köylüyerin teveccühü sayesinde yabancılık çekmediğini söylüyor.

 “Zeynep hoca bize emanet, için rahat olsun.” diyerek Zeynep öğretmenin eşini teselli eden korucu Selahattin, köylüyü de seferber eder. Kullanılamaz durumdaki lojman, kaymakamdan da destek alınarak tamir edilir. Profesyonel sporcu olan eşi kısa süre sonra çalıştığı şehir Ankara’ya dönerken Zeynep hocayı önce Allah’a sonra köye emanet eder.

Uzun ve çetin geçeceği anlaşılan kışın başlaması, yaşanacak bir dizi zorluğun da habercisidir. Soğuktan donan su tesisatı, buz tutan fayanslar… Sık sık kesilen ve uzun süre -bazen birkaç gün- gelmeyen elektrik, karanlık bir odada yalnız geçen akşamlar,  donmasın diye geceleri açık bırakılan musluklardan akan suyun şırıltısı… Köy korucuları bazı geceler lojman çevresinde devriye gezmektedir. Zeynep hocanın Murat Nehri manzaralı odasında, eşinden ve ailesinden uzak olmanın hüznü içinde geçen akşamlarına terör korkusu da eklenir.

Köy halkı ve öğrencileri Zeynep hocaya her zaman destek olmuş. Ekmeğini öğrencileri getirmiş. Soba yakmayı, odun dizmeyi de öğrencilerinden öğrenmiş. Zeynep hoca, yöre halkının batıya nazaran öğretmenlere daha çok değer verdiğini ve saygı gösterdiğini söylüyor. Yeni eğitim-öğretim yılında eşinin yanına tayin olmasına kesin gözüyle bakarken, eğitim sisteminin değişmesi sonucu mağdur olmuş Zeynep öğretmen. Bu yıl da eşinden ayrı kalınca ilçe merkezine taşınmaya karar vermiş. Köydeki okuluna minibüsle gidip geliyor ve her şeye rağmen geleceğe umutla bakıyor. En azından artık sıcak suyu ve telefonu olduğunu söylüyor.