Hz. Yasir bin Âmir (r.a.) kimdir

Şehit sahabilerimizden biri de Hz. Yasir bin Âmir'dir (r.a.). Hz. Yasir (r.a.) aslen Yemenlidir. Bir dönem Hz. Yasir'in (r.a.) kardeşleri kuraklık ve kıtlık gibi sebeplerle Yemen'i terk etmişlerdir. Daha sonra da onlardan haber alınamamıştır. Sonraki yıllarda ise Hz.Yasir (r.a.), diğer iki erkek kardeşi Hâris ve Mâlik ile birlikte Yemen'den çıkıp kaybolan kardeşlerini aramak için Mekke'ye gelmişlerdir. Yasir (r.a.) çıktığı bu yolculuk sonunda Mekke'de kalmış, kardeşleri Mâlik ve Hâris ise Yemen'e geri dönmüştür. İslam öncesi dönemde, yabancı birinin Mekke'de kalabilmesi için yerli halktan biriyle ortaklık yapması ve onun koruması altına girmesi gerekiyordu. Aksi takdirde bir yabancının Mekke'de ikamet etmesi mümkün değildi. İşte bu sebeple Hz. Yasir bin Âmir (r.a.) de Ebû Cehil'in amcası, Ebû Huzeyfe bin el- Muğîre ile ortaklık yaptı ve onun koruması altına girdi.

Kureyş’in en zalim kabilesi Mahzumoğulları kendi himayelerindeki Yâsir ailesinin Müslüman oluşuyla âdeta kahroldu. Mahzumoğullarının lideri, ümmetin Firavunu Ebû Cehil kudurmuş bir köpek gibi saldırdı Yâsir ailesine. Ne zulümler ne eziyetler yapıldı onlara! Müslümanlar çaresiz, hüzünle seyrettiler yaşanan acıları.

Yasir ailesine yapılan işkence

Allah Resûlü, Yâsir ailesinin yanına vardığında yüreği yandı, gözyaşlarını tutamadı. Yâsir, Ya Resûlallah, bu eziyetler daha ne kadar sürecek, diye sorduğunda Muhammed (s.a.v.) onları sabretmeye, direnmeye çağırdı.

“Allahım, sen Yâsir ailesini bağışla!” diyerek dualar ediyor. (İbn Sa’d,Tabakat,III,249.)

“Sabredin ey Yâsir ailesi, size müjdeler olsun! Sizin mükâfatınız cennettir.” sözleriyle onlara moral veriyor, teselli ediyordu. (İbn Hişâm, Sire,I,342; Hakim, Müstedrek,III,432.)

İslam’ın ilk erkek şehidi

Allah Resulü’nün şefkat dolu sözleri, emsalsiz müjdeleri Yâsir ailesinin gücüne güç kattı. Onlar Ebû Cehil ve diğerlerinin karşısında yalçın dağlar gibi durdular. Fakat bitip tükenmek bilmeyen işkenceler, dayanılmaz baskılar yaşlı Yâsir’in vücudunu perişan etmişti. Kardeşini bulmak için geldiği Mekke’de Rabbini bulmuş, Allah Resûlü’nün dostluk ve sevgisine mazhar olmuştu. Zulme boyun eğmeyen yüce sahabi Allah yolunda, “Rabbim Allah’tır!” diyerek şehit oldu. (İbn Esir,el-Kâmil fi’t-Tarih,I,588; Halebi, İnsanu’l-Uyun,I,483.)

Zulüm ve isyanda Nemrutlarla yarışan Kureyş liderleri Yâsir’in şehadetinden kısa bir süre sonra oğlu Abdullah’ı da bir okla şehit ettiler. (Belâzurî,Ensâbu’l-Eşrâf,I,160.)

Allah (c.c.) şöyle buyuruyor: “Müminler içinde Allah'a verdikleri sözde duran nice erler vardır. İşte onlardan kimi, sözünü yerine getirip o yolda canını vermiştir; kimi de (şehitliği) beklemektedir. Onlar hiçbir şekilde (sözlerini) değiştirmemişlerdir.” Ahzâb suresi, 23. ayet. Peygamberimiz (s.a.v.) bir hadisinde şöyle buyuruyor: “Allah Teâlâ'dan bütün kalbiyle şehitlik dileyen kimse yatağında ölse bile Allah ona şehitlik mertebesini ihsan eder.” Müslim, İman, 157.