Münasip nedir

1. Uygun, yerinde, yaraşır, yakışır.
   Ruha münasip olan her özelliği, şüphe yok ki tam yerli yerinde, tam uygun olarak halk eden Allah'tır. (Hz. Mevlana)
2. Beğenilen, hoşa giden, uygun. Münasip bir eş bulup evlenmelisin. (derleme cümle)

• Münasip bulmak: Uygun olduğunu, yerinde görüldüğünü kabul etmek.
• Münasip düşmek: Uygun düşmek.
• Münasip görmek: Uygun ve yerinde bulmak.

Münasip nedir

Münasip Kelime Kökeni nedir: Arapça

[sıfat] Uygun, yerinde

• "O şekilde yaşayacak olsam İstanbul daha münasiptir." (Sait Faik Abasıyanık)
• "Karısını affederek onunla barışmayı daha münasip bulduğunu bildiriyordu." (Haldun Taner)
• "O makama daha gayur bir zat münasip düşüyordu." (Atilla İlhan)
• "Kendi çocukları hep kız olduğu için yeğeni Bilâl'i bu işe münasip gördü." (Halide Edip Adıvar)

Beğenilen, hoşa giden

• "Yaşta küçük amma boyda münasip / Sallanıyor bir fidanca dal gibi." (Dadaloğlu)