Bir baba çocuklarına nasıl davranmalıdır

Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) bir baba olarak çocuklarına her zaman sevgi ile yaklaşmıştır. Onların her türlü ihtiyacı ile ilgilenmiş ve ihtiyaçlarını karşılamaya gayret göstermiştir. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) kız çocukları ile erkek çocukları arasında hiçbir zaman ayrım yapmamıştır. Peygamberimizin (s.a.v.) erkek çocukları Kasım, Abdullah ve İbrahim çocukken vefat etmişlerdir. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) çocuklarının vefatına hüzünlenerek gözyaşı dökmüştür

Babanın görevlerini maddeler halinde sıralarsak şöyle bir liste ortaya çıkar:

• Baba, çocuk ve eşlerine karşı sevgi ve şefkatli olmalı. 
• Baba, aşırı otorite ile çocukları sindirmemeli. Babalık otoritesini ve âile reisliğini baskı unsuru olarak kullanmamalı.
•  Çocukları hem kendi haklarına sahip çıkan, hem de başkalarının hakkını arayan, yaratılmışlara saygı duyan, insanlar olarak yetiştirmeye azamî gayret etmelidir.
• Anne ve baba disiplin ve terbiye hususunda aynı değerleri paylaşmalı ve aynı ölçüleri kullanmalı. 
• Bir erkeğin dışarıdaki mevkii ve makamı ne olursa olsun, evde “baba” olduğunu unutmamalı.
• Çocuklar babaları, ulaşılması imkânsız, güç insanlar olarak bilmemeli; her konuda babalarına açılabilmeli.
• Anne baba ile iyi bir diyalog kuramayan çocukların, ergenlikte zorlanacakları, sıkıntı ve problemler cenderesinde bocalayacakları muhakkak. Özellikle ergenlik devresinde ortaya çıkan problemleri kolayca aşamazlar. Her söze alınıp, her şeye kızarlar. Artık kendileri çekilmez olduğu gibi, hayatı da kendilerine çekilmez ederler.
• Çocuklar, içine kapanık, sessiz, her şeye boyun eğen, güdümlü, çıtkırıldım bir şekilde yetiştirilmemeli. 
• Çocuklara bir şey alırken, meselâ, giyim-kuşam hususunda, onlara danışmalı, fikirleri alınmalıdır. Onların görüşlerine de mutlaka müracaat etmelidir.
• Bülûğ çağı ve eğitimi önemli.
• Çocukluk ile gençlik geçiş dönemi hassastır. Çocuk hırçın, deli, doludurlar.
• Eğitim yanında “giyim ve kuşamları” meselesidir. Kız çocukları kız gibi, erkek çocukları da erkek gibi giydirilip eğitilmelidirler.  Aksî halde, cinsî sapmalara sebebiyet veren hormonal bozukluklara kadar yol açılır; telâfisi imkânsız hâle gelebilecek durumlarla karşılaşılabilir.
• Anne ve balalar, bu hassas “delikanlılık” veya “genç kızlık” çağında onların yanında olmazsa, iç dünyaları kararır, âdeta tutunacakları dallar kopar. Bu durumda onların hangi tehlikeli anlayışlara veya kişilere yöneleceklerini kestirmek zordur...
• Kur’ân’ın ırz ve namus koruma mevzuları öğretilmelidir.
• Helâl-haram öğretilmeli.